المپیاد، یک آزمون عمومی برای هزاران نفر است که از نظر زمانی و دفعات تکرار محدودیت دارد.
شرایط و قوانین المپیاد هم برای هزاران شرکت‌کننده‌یکسان است و از آن جا که امید و تلاش هزاران مادر و هزاران پدر و هزاران دانش‌آموز در این بین دخیل است، قائل شدنِ کوچک‌ترین استثنائی باعث اجحاف در حق سایرین می‌شود.
عملکرد دانش‌پژوه در آزمون‌هایی به‌جز آزمون اصلی، به‌هیچ‌وجه قابل ملاک قرار گرفتن نیست. درست مثل المپیک که اگر یک وزنه‌بردار در تمرینات بارها یک وزنه را بلند کند، ملاک تنها عملکرد در رقابت اصلی است.
در صورت عدم موفقیت، والدین با پذیرفتن واقعیت می‌توانند درس‌های خیلی بزرگ‌تری به دانش‌پژوه بدهند، تا این که با انکار، برای تغییر چیزی تلاش کنند که قابل تغییر نیست. پذیرش شکست (فارغ از دلیل) می‌تواند اولین گام در راستای موفقیت‌های آتی باشد.
