در برنامه نویسی میتوانیم از توابع استفاده کنیم تا هم به ساختار کد نظم ببخشند و هم اینکه از تکرار کد جلوگیری کنیم. هنگامی که‌یک تابع تعریف میشود ما میتوانیم بدون توجه به ساختار داخلی آن بارها از آن استفاده کنیم. در واقع میتوان به آن به عنوان یک $Black Box$ نگاه کرد که با دادن ورودی به آن از آن خروجی مورد نظر را انتظار داشت .

برای تعریف تابع باید از قاعده زیر پیروی کرد

ReturnType NameOfFunction ( Parameter1, Parameter2, ...) 
{  
          Statements 
}

• نوع خروجی $ReturnType$ : در اینجا نوع خروجی را مشخص میکنیم که‌یکی از $Type$‌های $C++$ است یا اگر میخواهیم تابع خروجی نداشته باشد $void$ است.
• اسم تابع $NameOfFucntion$ : نامی است که روی تابع میگذارید و ازین پس با این اسم آن را صدا میکنید.
• پارامتر‌های ورودی $i$ $Parameter$ : پارامتر‌های ورودی هستند که به ترتیب میایند و هرکدام شامل نوع ورودی و اسم آن هستند .

برای برگرداند خروجی از عبارت

 return (ret_Value); 

استفاده میکنیم که بعد از اجرای آن مقدار خروجی بازگردانده میشود و اجرای تابع به پایان میرسد اگر نوع خروجی $void$ باشد دستور

 return ; 

اجرای تابع را به پایان میرساند .

به عنوان مثال میخواهیم تابعی بنویسیم که جمع دو عدد را محاسبه کند

sum.cpp

#include <iostream>
using namespace std;
 
int addition (int a, int b)
{
  int r;
  r=a+b;
  return r;
}
 
int main ()
{
  int z;
  z = addition (5,3);
  cout << "The result is " << z;
  reutrn 0;
}