در زبان ++C چند نوع اولیه‌ی داده، تعریف شده است.
این انواع داده را کاراکتر‌ها، اعداد صحیح، بولین‌ها و اعداد اعشاری و نوع خاصی به نام void تشکیل می‌دهد.
در جدول زیر مقدار حافظه‌ای که برای نگه‌داری هر نوع داده نیاز است و بازه‌ی مقادیری که در آن می‌توان ذخیره کرد را می‌بینید.
| نوع | معنا | مقادیر ممکن | اندازه |
|---|---|---|---|
| bool | .یک مقدار بولی را نگه می‌دارد | true یا false | ۱ بایت |
| char | کد ASCII کاراکتر‌ها را نگه می‌دارد. | $[-128, 127]$ | ۱ بایت |
| int | مقادیر صحیح نشان می‌دهد. | $[-2^{31}, 2^{31}-1]$ | ۴ بایت |
| long long | مقادیر صحیح نشان می‌دهد. | $[-2^{63}, 2^{63}-1]$ | ۸ بایت |
| float | حدود ۷ رقم باارزش مقادیر اعشاری را نشان می‌دهد. | $\pm 3.4 \times 10^{\pm 38}$ | ۴ بایت |
| double | حدود ۱۵ رقم باارزش مقادیر اعشاری را نشان می‌دهد. | $\pm 1.7 \times 10^{\pm 308}$ | ۸ بایت |
bool می‌تواند مقادیر 0 و 1 را ذخیره کند و نوع char نیز می‌تواند مقادیر صحیح کوچک را ذخیره کند. اما هیچ‌گاه از این دو نوع داده در عبارات و محاسبات عددی استفاده نکنید. از bool برای بیان یک مقدار درستی و نادرستی و از char برای نشان دادن یک حرف ASCII استفاده کنید.double استفاده کنید. زیرا معمولا دقت نوع float کافی نیست. همچنین تفاوت زمان اجرای محاسبات در این دو نوع قابل چشم‌پوشی است.