SEQUENCE
دنبالهی اعداد a1,a2,⋯,an را در نظر بگیرید. این دنباله q بار تغییر میکند. هر تغییر را میتوان به صورت (p,x) نمایش داد به این معنا که عضو p ام دنباله بعد از تغییر برابر با x میشود. حال شما باید برنامهای بنویسید که بعد از هر تغییر کمترین عدد صحیح و نامنفی t را پیدا کند به طوریکه دنبالهی
a1⊕t,a2⊕t,⋯,an⊕t
دارای کمترین تعداد نابهجایی باشد. برنامهی شما باید این مقدار t و تعداد نابجاییها، در دنبالهی تولید شده توسط آن را، در خروجی چاپ کند.
علامت ⊕ نشاندهندهی عملگر xorاست. در یک دنبالهی دلخواه از اعداد مانند c1,c2,⋯,cn جفت (i,j) یک نابجایی است اگر و فقط اگر i<j و ci>cj باشد.
ورودی
در سطر اول ورودی دو عدد طبیعی n، طول دنبالهی ورودی، و q، تعداد تغییرهای دنباله، آمده است.
سطر دوم شامل n عدد صحیح a1,a2,⋯,an است.
در هر یک از q سطر بعدی به ترتیب دو عدد صحیح p و x آمده است که به معنای تغییر عضو p ام دنباله به x است.
خروجی
خروجی شامل q سطر است که در i امین (1≤i≤q) سطر از آن، پاسخ مسئله بعد از i تغییر اول آمده است.
زیرمسئلهها
زیرمسئله اول (۱۳ نمره): n,q≤1000
زیرمسئله دوم (۱۹ نمره): q=1
زیرمسئله سوم (۴۹ نمره): n,q≤104
زیرمسئله چهارم (۱۹ نمره): بدون محدودیت اضافی
محدودیتها
1≤n,q≤5×104
0≤ai,x<230
1≤p≤n
ورودی و خروجی نمونه
ورودی نمونه | خروجی نمونه |
4 3
0 1 0 0
1 1
3 1
1 0 | 1 0
1 0
0 2 |
8 1
9 1 8 3 4 7 9 3
3 0 | 9 7 |
شرح ورودی و خروجی نمونه
در ورودی نمونهی اول، وضعیت دنباله بعد از هر تغییر به صورت زیر بررسی شده است:
بعد از تغییر اول: در این صورت دنبالهی اولیه به 1,1,0,0 تبدیل میشود. در این حالت در صورتی که به جای t، عدد 1 قرار دهیم، به دنبالهی 0,0,1,1 میرسیم که تعداد نابجاییهای آن صفر است. در صورتی که t برابر با 0 باشد، دنباله تغییر نمیکند و دارای چهار نابجایی است، بنابراین t=1 بهتر است. با توجه به اینکه به ازای t=1 تعداد نابجاییها صفر است، بنابراین به ازای tهای بزرگتر تعداد نابجاییها کمتر نیست. پس پاسخ همان t=1 است.
یعد از تغییر دوم: در این صورت به دنبالهی 1,1,1,0 میرسیم. در این حالت در صورتی که به جای t، عدد 1 قرار دهیم، به دنبالهی 0,0,0,1میرسیم که تعداد نابجاییهای ان صفر است. در صورتی که t=0 باشد، دنباله تغییر نمیکند و بنابراین تعداد نابجاییهای آن برابر با 3 است. با استدلالی مشابه حالت قبلی، t=1 پاسخ مورد نظر است.
بعد از تغییر سوم: در این صورت به دنبالهی 0,1,1,0 میرسیم. در صورتی که t=0 باشد، تعداد نابجاییها برابر با 2 است و در صورتی که t=1 باشد نیز تعداد نابجاییها برابر با 2 است. میتوان ثابت کرد که به ازای tهای بزرگتر از 1 نیز تعداد نابجاییها کمتر از 2 نمیشود. با توجه به اینکه کوچکترین t در بین آنهایی که نابجایی را کمینه میکنند باید به عنوان پاسخ در نظر گرفته شود، بنابراین پاسخ مسئله برابر با 0 است.