المپیاد، یه آزمون عمومی برای هزاران نفر هست که از نظر زمانی و دفعات تکرار محدودیت دارد.

شرایط و قوانین المپیاد هم برای هزاران شرکت‌کننده یکسان است و از انجا که امید و تلاش هزاران مادر و هزاران پدر و هزاران دانش‌آموز این وسط دخیل است، قائل شدنِ کوچکترین استثنائی باعث اجحاف در حق سایرین می‌شود.

عملکرد دانش‌پژوه در آزمون‌هایی به‌جز آزمون اصلی، به‌هیچ‌وجه قابل ملاک قرار گرفتن نیست. درست مثل المپیک که اگر یک وزنه‌بردار تو تمرینات بارها یک وزنه رو بزند، ملاک تنها عملکرد در رقابت اصلی است.

در صورت عدم موفقیت، والدین با پذیرفتن واقعیت می‌توانند درس‌های خیلی بزرگ‌تری به دانش‌پژوه بدهند، تا با انکار و تلاش برای تغییر چیزی که قابل تغییر نیست. پذیرش شکست (فارغ از دلیل) می‌تواند اولین گام در راستای موفقیت‌های آتی باشد.