به تابعی بازگشتی می گوییم که در روند اجرا خودش را فراخوانی کند . شاید به نظر برسد که در چنین حالتی برنامه هیچوقت به پابان نمیرسد ولی همیشه اینطور نیست اگر تابع ما شرایط خاصی داشته باشد و حالت پایه برای آن تعریف شده باشد روند اجرای آن به پایان میرسد و نتیجه مورد نظر بدست می آید.

• باید برای مسئله حداقل یک حالت پایه تعریف کرده و مقدار تابع را در آن حالت بدانیم.
• روند فراخوانی ها باید به حالت(های) پایه ختم شود و به دور منجر نشود.

میخواهیم تابعی بازگشتی برای محاسبه تابع $F(n)=n!$ بنویسیم.

fac.cpp

int fac(int n){
	if(n<=0)
		return 1;
	return n*fac(n-1);
}

حال روند محاسبه $fac(3)$ را بررسی میکنیم . $fac(3)$ صدا میشود و سپس $fac(2)$ را صدا میکند و سپس $fac(1)$ صدا میشود و خروجی $1$ را برمیگرداند در تابع $fac(2)$ این مقدار در $2$ ضرب شده و مقدار $2$ به عنوان خروجی $fac(2)$ به تابع $fac(3)$ فرستاده میشود و این مقدار در $3$ ضرب میشود و مقدار $6$ به عنوان خروجی برگردانده میشود.

میخواهیم تابعی بنویسیم که مقدار جمله $n$ ام فیبوناچی را محاسبه کند.

fibo.cpp

int fibo(int n){
	if(n<=1)
		return 1;
	return fibo(n-1)+fibo(n-2);
}

روند محاسبه $fibo(5)$ به این شکل است :

تابعی بازگشتی بنویسید که مقدار $p$ $mod$ $n^k$ را در $O(lgk)$ محاسبه کند.