در تعریف تابع پارامتر های ورودی (در صورت وجود) به ترتیب به فرمت زیر معرفی میشوند

ReturnType myFunction (Type_1 name_1,Type_2 name_2,....,Type_n name_n){ statements }

به عنوان مثال

int myFunction (string name,int age,double grade){ statements }

• توجه کنید که $Type$ میتواند هریک از انواع موجود در $C++$ باشد و حتی میتواند از نوع $pointer$ باشد .
• آرگومان ها در واقع مقادیر یا عباراتی هستند که موقع فراخوانی تابع به آن داده میشوند.
• پارامتر های تابع هنگام فراخوانی تابع همانند متغیری محلی تولید شده و با توجه به آرگومان ها و نوع فراخوانی مقدار میگیرند .

void foo(int x){}  // declaration -- x is a parameter
foo(6);            // 6 is the argument passed to parameter x
foo(y+1);          // the value of y+1 is the argument passed to parameter x

میتوانیم برای تابع آرایه نیز به عنوان پارامتر بفرستیم ولی در واقع آرایه فرستاده نمیشود بلکه اشاره گر به اولین خانه آن فرستاده میشود (زیرا فرستادن کل آرایه کار بهینه ای نیست ).

int myFunction(int* param  ){ statements }
int myFunction(int  param[]){ statements }

دو تعریف بالا مانند یکدیگر عمل میکنند معمولا نیاز است تا اندازه آرایه را نیز به عنوان پارامتری دیگر بفرستیم.

int myFunction(int param[],int size){ statements }

اگر آرایه چند بعدی باشد لازم است تا اندازه بعد های دوم به بعد را در تعریف مشخص کنیم (مشخص کردن اندازه بعد اول تاثیری ندارد).

int myFunction(int Info[][100][20]){ statements }

در $C++$ سه روش برای ارسال آرگومان به تابع وجود دارد که هرکدام را به طور مجزا توضیح می دهیم.

این روش در واقع روش پیشفرض در $C++$ است . در این روش مقدار آرگومان داده شده محاسبه شده و برای تابع فرستاده میشود و در پارامتر مربوطه که همچون متغیری محلی است ذخیره میشود. چون این پارامتر تنها یک کپی از آرگومان است با تغییر آن در تابع مقدار واقعی آرگومان تغییر نمیکند.

CallByValue.cpp

#include<iostream>
using namespace std;
 
int add(int a,int b){
	a=a+b;
	return a;
}
int main()
{
	cout<<add(1,2)<<endl;
	int a=2,b=2;
	cout<<add(a,b)<<endl;
	cout<<a<<endl;
	return 0;
}
/* OUTPUT :
3
4
2
*/

در این حالت پارامتر مورد نظر یک $refrence$ از آرگومان داده شده به تابع میشود و آرگومان مورد نظر باید حتما یک متغیر باشد و دیگر نمیتواند برای مثال مقداری ثابت یا یک عبارت محاسباتی باشد. در تعریف پارامتر باید آن را به شکل یک $refrence$ تعریف کنیم.

int myFunction(Type& name){ statements }

برای مثال یک تابع مینویسیم که دو متغیر را $swap$ کند.

Swap.cpp

#include<iostream>
using namespace std;
 
void badSwap(int a,int b){
	int c=a;
	a=b;
	b=c;
}
void goodSwap(int& a,int& b){
	int c=a;
	a=b;
	b=c;
}
int main()
{
	int a=1,b=2;
	badSwap(a,b);
	cout<<a<<" "<<b<<endl;
	goodSwap(a,b);
	cout<<a<<" "<<b<<endl;
	return 0;
}
/* OUTPUT :
1 2
2 1
*/

در این حالت پارامتر ورودی از نوع آدرسی یا $pointer$ است و در نتیجه یک آدرس برای تابع فرستاده میشود و در اشاره گر مورد نظر ذخیره میشود. در این حالت چون آدرس را داریم میتوانیم به محتوای موجود در آدرس دسترسی داشته باشیم و در صورت نیاز آن را تغییر دهیم این حالت را میتوان گفت در واقع حالتی خاص از ارسال آرگومان با مقدار است.

Swap.cpp

#include<iostream>
using namespace std;
 
void badSwap(int a,int b){
	int c=a;
	a=b;
	b=c;
}
void goodSwap(int& a,int& b){
	int c=a;
	a=b;
	b=c;
}
void pointerSwap(int* a,int* b){
	int c=(*a);
	(*a)=(*b);
	(*b)=c;
}
int main()
{
	int a=1,b=2;
	badSwap(a,b);
	cout<<a<<" "<<b<<endl;
	goodSwap(a,b);
	cout<<a<<" "<<b<<endl;
	pointerSwap(&a,&b);
	cout<<a<<" "<<b<<endl;
	return 0;
}
/* OUTPUT :
1 2
2 1
1 2
*/