هر متغیر بخشی از حافظه‌ی کامپیوتر را با نامی که برای آن مشخص می‌کنیم در اختیار ما قرار می‌دهد. می توانیم در آن بخش از حافظه مقداری را ذخیره کنیم و مقدار ذخیره شده در آن را بخوانیم. هر متغیر نوعی دارد که میزان حافظه‌ی مورد نیاز آن و نحوه‌ی ذخیره‌ی مقدارش در حافظه، بازه‌ی مقادیری که می‌تواند ذخیره کند و عملگر‌های تعریف شده روی آن را مشخص می‌کند.

برخی از انواع متغیرها در انواع داده‌های اولیه معرفی شده‌اند.

نام یک متغیر می‌تواند شامل حروف لاتین، ارقام و کاراکتر _ باشد. حرف اول نام متغیر نمی‌تواند یک رقم باشد. همچنین حروف کوچک و حروف بزرگ در نام متغیر‌ها تفاوت دارند.

همواره سعی کنید که نام هر متغیر را متناسب با کاربرد آن در برنامه و مقداری که قرار است ذخیره کند، انتخاب کنید. این گونه احتمال رخ دادن خطا در برنامه‌ی شما کمتر می‌شود و برنامه خواناتر می‌شود.

برای تعریف یک متغیر جدید باید نوع و نام متغیر را مشخص کنیم.

int a, b = 5;
 
int c = b;
 
long long x_0;
x_0 = -10;
 
double PI;
PI = 3.14;
 
char letter = 'H';
 
bool does_santa_exist = true;

در مثال بالا می‌بینید که می‌توان چند متغیر از یک نوع را همزمان تعریف کرد. همچنین می‌توان هنگام تعریف هر متغیر به آن مقدار اولیه‌ای تخصیص داد.